Tuinbonen, sperziebonen, rabarber....

Vlakbij in de buurt zag ik tussen diverse wel en niet aangeharkte tuintjes een heus volkstuintje. Sperziebonen, rabarber, tuinbonen, worteltjes en... o ja, onkruid. Het riep herinneringen op aan een lang vervlogen tijd. Het tuintje leek misplaatst. Maar in het rijtje van recycling en energiezuinig hoorde het precies bij een alternatieve leefwijze. Dus fietste ik er wat vaker langs en volgde nauwgezet hoe de groenten omhoogschoten en hun strijd met het onkruid.

Onlangs kwam ik er dus weer langs. Ik zag een jonge vrouw die een wat oudere man met kruiwagen streng bevelen gaf omtrent te leggen tegels. Van het volkstuintje geen spoor! Waar was dat gebleven? Ik zag wit zand en drie al gelegde tegels waar ooit rabarber groeide. Wat verder zag ik de tuinboonlatten, een berg donker zand en ruw door elkaar uit de grond getrokken planten. Het fraaie alternatief had het jammerlijk afgelegd tegen moderne ideeën.

Weer wat later fietste ik er opnieuw langs. Misschien had ik me wel vergist. Het vrolijke zonnetje was getuige van een strak aangelegd terras waar geen plaats was voor ook maar een splintertje grond waar misschien een aardbei het nog mocht proberen. De nieuwe bewoners hadden aan de heldhaftige poging tot een volkstuin definitief een einde gemaakt.

Cor Snijders

« Terug naar overzicht