Hoe zit de vork aan/in de steel??

Lieve pechvogel,

Gelukkig doet je oog het nog! Moet wel zeggen dat dit getuigd van een behoorlijk lomp gedrag, jemig. Wie gaat er nu in vredesnaam een ijsemmer aanvallen met een mestvork? Juist, jij dus. Je hebt een behoorlijk engeltje op je schouder gehad. Voor dezelfde centen moest je verder door het leven als een éénogige piraat, of een tweekleurogende Nic.
Is reuze sexy; een blauw en bruin oog! Heeft Bowie ook en vond hem best een lekker ding.

Helaas ben ik ook niet verstoken van een zeker lomp gedrag.
Zo ook jaren geleden; op vakantie in een pretpark in het oosten des lands. Na jaren gekampeerd te hebben wilden de koters wel eens iets anders. Ik vond het wel een goed plan; eindelijk een echt huisje met warm en koud stromend water en fatsoenlijke bedden.
Wat natuurlijk het grootste avontuur was: er waren paarden! Dolle pret! Je kon er zelfs één bij je huisje stallen. Het werd Balthazar.
Er werd behoorlijk wat georganiseerd voor de kinderen, zo ook die bewuste avond.
Er werd bedacht dat het wel leuk zou zijn als er zich een paar vrijwillige ouders aandienden om in volle galop het dorp binnen te stormen en dan zouden er nog wat spannende taferelen volgen.
Dat wilde ik wel. Kon toch behoorlijk goed overweg met paarden en in het berijden ervan was ik ook niet onverdienstelijk. Ik moest toch aan mijn kinders laten zien dat mams die klus best kon klaren?
Op het verzamelpunt kregen de nietsvermoedende ouders te horen dat het niet om heuse paarden ging, maar om stokpaardjes, van die houten krengen.
Tja, en wat moet je dan? Me laten kennen leek geen optie, dus vooruit dan maar.
Zo galant en hard als ik kon, stoof ik het dorp binnen. Na een paar seconden zag ik allemaal sterretjes en ging het licht uit.
Bij het ontwaken proefde ik zand en gras. Ook hoorde ik een zenuwachtig, voorzichtig gegniffel.
Voorzichtig probeerde ik overeind te komen, AU!!! Ik klapte dubbel en belandde weer op de grond.
Gelukkig zagen mijn omstanders al snel dat dit niet bij de cowboy-act hoorde en vervoerden mij als de gesmeerde bliksem naar de dichtstbijzijnde EHBO post.
De beloning voor mijn heldhaftige optreden: “Twee gebroken en twee gekneusde ribben”.
Later bleek dat ik in een behoorlijk gat getrapt had en daarom van mijn “paard” gedonderd ben.

Het zou toch niet bij de act gehoord hebben? Dat het er spectaculair uit moest zien?
Want dan sleep ik ze alsnog voor het gerecht!

Mocht ik ooit het heuglijke feit meemaken om oma te worden: “Een stokpaardje krijgen ze niet!! Veel te gevaarlijk!!” Dat jullie het maar even weten.

Dus je ziet; een ongeluk zit in een klein hoekje. Mestvorken en stokpaardjes, levensgevaarlijk!
Overigens zijn we het jaar daarop weer op kampeervakantie gegaan, wel zo veilig.

Knuf,

An.

« Terug naar overzicht