Geluk

Ze fietst op slentertempo door het centrum dat op een horecamedewerker na die de kots van de tegels spuit, nog maagdelijk leeg toont. Ze draagt een groene jas die ooit triomfantelijk in de mode moet zijn geweest, haar lokken springen over de kraag en ze laveert voorzichtig over de stoep tussen achteloos achtergelaten fietsen en omgeschopte terrasstoelen. Bij een afvalbak houdt ze stil, buigt zich voorover en ziet met een geroutineerde blik dat er niets van haar gading is. Ze negeert een man met hond die voorbijloopt en doet alsof hij niets ziet. Ze steekt de smalle straat over naar de andere kant waar een bankje staat. Er is ook een enorme reclamezuil waar een uitbundig lachende jongedame laat zien hoe gelukkig je wordt als je maar hetzelfde drinkt als zij. Ook die afvalbak toont zwijgend hoe leeg hij is. Ze wurmt haar fiets tussen bankje en geparkeerde scooters door weer de straat op. Net als haar benen traag de trappers in beweging brengen ziet ze verderop iets liggen, een anachronisme in het straatbeeld: een pakje brood in plastic. Ze fietst er naar toe, stapt af, raapt het op, scheurt het plastic open en haalt er een boterham uit. Ze neemt een hap, stopt het pakje in haar jaszak en stapt weer op. Je moet in deze wereld, op deze vroege ochtend wel een béétje geluk hebben.

Cor Snijders

« Terug naar overzicht