Een heerlijk kopje soep

Op weg naar Rome, een vakantie per bus, stopt ons reisgezelschap bij een nogal groot uitgevallen benzinestation met winkel en restaurant. Op de mega parkeerplaats staan tientallen vrachtwagens als slaperige dinosaurussen netjes in het gelid. Hier en daar is een chauffeur bezig met iets dat op onderhoud lijkt.

Ik ga die reusachtige dure winkel annex restaurant niet binnen, maar eet mijn meegebracht boterham onderwijl nippend van de gloeiendhete beker koffie die je in de bus kunt tappen. Het is buiten volop zomer, ik geniet etend en drinkend van mijn wandeling en zie dan op de rand van het parkeerterrein vier chauffeurs rond een grote pan die aan een provisorische constructie boven een primitief vuurtje hangt.

Zwervers? Nee. Want een draait zich om, wijst verontschuldigend op een van de vier nogal sjofele trucks, daarna op de kookpot en wrijft daarna demonstratief over zijn buik. Ik kom naderbij en vraag in mijn beste Engels waar ze vandaan komen. Vele vragen en antwoorden later en nog meer verontschuldigende grijnslachen, gebarentaal en zelfs een uitnodiging alvast een kom soep te proberen die ik vriendelijk afwijs, maken ze me duidelijk uit dat ze uit een van de voormalige oostbloklanden komen, kris-kras door Europa rijdend met onverschillig welke lading om voor vrouw en kind(eren) brood op de plank te verdienen. Ze rijden veel meer uren dan is toegestaan, krijgen een paar centen zakgeld voor eten en onderdak maar sparen die op deze manier uit.

En dan moet ik toch een kom soep proberen.Er zit werkelijk van alles in en het smaakt buitengewoon goed. Ik begrijp inmiddels dat ze zich gewoonlijk wassen in het toilet van een pompstation, slapen in de cabine en dat hun bestaan, afgezien van rijden, weinig scheelt met dat van een zwerver. Ik geef hen de tablet chocola die ik wilde aanbreken na het brood en ben opeens hun vriend. Als ik later mijn vrouw en andere buspassagiers mijn verhaal vertel kijken ze me ongelovig maar ook kritisch aan.

En daarom heb ik maar niet verteld hoe lekker dat kopje soep was.

Cor Snijders

« Terug naar overzicht