Sjoelieboelie

Een supereenvoudig, maar zeer smakelijk ovengerecht dat mijn oma al ver vóór de tweede wereldoorlog maakte, steevast op zondag. De reden daarvoor was de volgende: de meeste mensen hadden toen nog geen oven. Mijn oma ook niet. Daarom werd de thuis gevulde ovenschaal op zondag tegen het middaguur in de oven van de plaatselijke bakker gezet. Deze had toen nog een houtgestookte oven die hij zeven dagen per week op temperatuur moest houden omdat hij anders op maandagmorgen het brood niet gebakken kreeg. Na ruim een half uurtje was de ovenschotel gaar en kon deze weer bij de bakker worden opgehaald.
Het is een écht familierecept dat inmiddels al vier generaties van moeder op kind wordt doorgegeven. Naar de oorsprong kunnen we helaas alleen maar gissen, maar volgens mijn moeder werd mijn oma geïnspireerd door groepjes chinezen die kort na de 1e wereldoorlog regelmatig in het logiesbedrijf van mijn grootouders bleven overnachten. Deze chinezen reisden door het hele land allerlei evenementen af om pinda’s te verkopen. Die oosterse gasten kookten hun eigen potje en vermoedelijk heeft oma regelmatig gekeken wat ze allemaal aan het brouwen waren. We denken dat de naam ‘sjoelieboelie’ een fonetische weergave is van de omschrijving die de chinezen aan het gerecht gaven.