Mijn Katten..

Ik begin maar met de opmerking van Gerda:

“Een hond heeft een baas, een kat personeel”.

Toen Boris mijn hond ruim 1 jaar oud was, besloot ik om als gezelschap er een katje bij te nemen
Dat was niet eenvoudig, een zoektocht op internet leverde uiteindelijk iemand op die graag zijn poezen kwijt wilde.
Hij had 8.5 jaar voor ze gezorgd en vanwege veranderde omstandigheden wilde hij ervan af.
Ik koos in eerste instantie voor 1 kat en mailde hem.
‘s Avonds laat bedacht ik dat alle twee misschien wel beter was, ze hoorden bij elkaar, zusjes.
Ik had geen ervaring met katten, net zomin als met een hond, maar waagde het erop!
De dag kwam dat ze arriveerden, een zwarte met een witte plek op z'n oog en een grijs witte.
Het was meteen paniek, de een klom in mijn rolgordijn en molde het, de ander verdween onder de bank.
We besloten ze in eerste instantie naar boven te brengen, in een ongebruikte kamer.
Elke dag bracht ik ze voer en melk, maar ze lieten zich niet zien, dat heeft 2 maanden geduurd.
Ik zag wel eens een kat wegschieten, maar meer niet!
Toen heb ik het eten op de trap gezet, steeds een tree lager.
Inmiddels, nu na 3 maanden, is het zover dat ze schichtig in de woonkamer komen, ik geef ze lekkere hapjes.
Bores heeft er geen last van, die kijkt er alleen maar naar.
Ik hoop dat ze hun angst overwinnen en binnenkort lekker in de tuin kunnen gaan spelen, maar dat kost nog wat tijd, denk ik.

Wordt vervolgd.

« Terug naar overzicht