Keukenverdriet

Lieve vriendin,

Na je verhaal gelezen te hebben over de P-gerechten, denk ik terug aan de tijd dat mijn koters ook wel eens een lelijk gezicht trokken na de vraag: “Wat eten we vandaag?”
Als het woord bloemkool of spruitjes viel wilde het gebeuren dat die lieve ape-snoetjes er heel anders uit gingen zien. Maar ach, ik was niet zo moeilijk en trok dan een blikje open naar hun believen.

Nu ze beiden uitgevlogen zijn presteren zij beiden zeer goed in de keuken. Ook mogen ze nog graag aanschuiven aan de ouderlijke dis. Zo ook vanavond. Zoonlief heeft meegesmuld van een ovenschotel met eend, door pa klaargemaakt.

Toen moest ik ineens weer denken aan dat moment dat ik, zo bleu als ik was in de keuken, jou en nog een vriendin van ons uitnodigde om bij mij te komen eten.

Ik vond het wel een beetje eng, maar ook een eer om jullie te tonen hoe goed mijn kookkunsten waren. Een pan nasi zou het worden, dacht ik. Wat kan daar nou helemaal mee mis gaan?

Terwijl het groenten-vleesmengsel heerlijk stond te pruttelen, ging ik me toeleggen op het koken der rijst. Nou, dat viel een beetje tegen. Alles gedaan volgens de kookinstructies, bleek het een enorme plakboel geworden te zijn. Dan nog maar een poging.......... Dat ritueel heb ik dus vier maal herhaald, toen stond het huilen me toch wel nader dan het lachen. (Had ik destijds de snelkookrijst over het hoofd gezien in de super?)

In die tijd was geduld niet mijn schoonste zaak, dus hup, in de prullenbak!

Maar wat nu te doen? De tijd ging dringen, dus aktie! Snel begaf ik me op de fiets naar de chinees om de hoek, en thuis aangekomen kieperde ik de nasi compleet en al in de pan om nog even door te warmen.

Terwijl we zitten te smullen van een heerlijk maal, vis jij iets uit je bord.

“An”? ,vraag jij met een enorme grijns om je mond, en je toonde ons een plastic zakje met sambal.

Het werd op dat moment erg warm in de kamer, vond ik.

Wat was ik blij dat ik nog niet had gezegd dat ik deze maaltijd zelf had bereid!!!

We kunnen er nu nog onbedaarlijk om gieren!

Ik kan je niets garanderen, Nic, maar ik ga mijn best doen op de pastaschotel. Hopelijk zonder onregelmatigheden.

Dikke kus,

Anna.

« Terug naar overzicht