De verrassing

‘Als je langskomt heb ik een verrassing,’ beloofde een oude vriend. Omdat ik voor een verrassing altijd in ben, ging ik samen met mijn vrouw op een zaterdagavond langs. We waren al een tijd niet geweest, dus bekeken we eerst de tuin die er keurig bij lag, ik moest ook naar zijn motor kijken die al enige tijd in de fase van opbouw verkeerde maar er al indrukwekkend uitzag. Binnen stond een nieuw bankstel en puilde de boekenkast uit van nog te lezen werken van bekende auteurs. Ook de oude televisie was verdwenen en we kregen alles te horen over een schotel met internetverbinding. Toen was het tijd voor de koffie en kon er worden bijgepraat.

Na een hele tijd waagde ik te vragen: ‘Hoe zit het nu met die verrassing?’ De oude vriend glimlachte, stond op en verdween naar de keuken. Wat later kwam hij terug met een dienblad waarvan de inhoud met een theedoek was afgedekt, net een goochelaar klaar voor zijn act. ‘Herinner jij je vroeger nog toen we in de zomer vaak naar het zwembad gingen?’

Dat herinnerde ik me. We kwamen er vaak, werden bruin aten ons dik aan boterhammen en zaten achter de meiden aan. Dat vertelde ik. ‘Weet je ook nog wat we dronken?’ Ik tastte in mijn herinneringen. Er kwam niets. Dat zei ik ook. Hij glimlachte naar zijn vrouw die natuurlijk alles al lang wist en trok met een triomfantelijk gebaar de theedoek van het dienblad. ‘Dit!’ Ik keek naar glazen rode frisdrank. Er stegen bubbeltjes op. Wat bedoelde hij? ‘Wij dronken Exota.’ Mijn oude vriend keek me aan alsof het een toverwoord betrof. Op dat moment begon het me te dagen. Dat waren die flessen die later in het nieuws kwamen door spontaan te ontploffen, maar dat wisten we toen nog niet. We aten brood aan de rand van het zwembad en soms knarste er ook zand tussen onze kiezen en we dronken Exota uit een meegebrachte gezinsfles. Met die herinnering kwam ook het vrolijke zwembadlawaai met veel geplons, watergespetter, giechelende meiden en dartelende jongens terug. We doken eindeloos van de hoge wip en genoten straffeloos van de felle zon. ‘Wat goed!’ zei ik met bewondering.

En de hele verdere avond hebben we het nergens anders over gehad.

Cor Snijders

« Terug naar overzicht