KookJij

Verbrande koekjes

Datum: 7 mei 2014 Categorie: Column Reacties: 3

Heel lang geleden hielden mijn vriend en ik wel van experimenteren. Twee experimenten toen hadden op de geur na niets met elkaar te maken. Experiment één betrof ons onderzoek naar de eigenschappen - wat kon je ermee? - van radio-onderdelen. We hadden een doos met elektronica onderdelen gekregen van een buurjongen die voor elektricien leerde. Daar zaten ook wat elco’s (elektrolytische condensator) tussen. Dat zijn buisvormige metalen onderdelen uit oude radio’s. Wij sloten zo’n elco voor de grap aan op het lichtnet. We wilden weten wat er dan gebeurde. We waren net de jonge onderzoekers. Na wat tijd ontplofte de elco, hij scheurde open en daarna werd alles op die jongenskamer bedekt onder een laag piepkleine papiersnippers. En het rook er opeens heel eigenaardig, niet onprettig. Maar omdat mijn moeder vooral niet mocht weten wat we hadden gedaan waren we daarna alleen nog maar bezig met opruimen, wat lang niet meeviel.

Weken erna waren we opnieuw aan het experimenteren met koekjes bakken. Op dat moment waren mijn ouders niet thuis en ik heb het al gezegd: we waren zeer ondernemend. Wat we verkeerd deden zou ik niet meer weten, maar enige tijd nadat wij de koekjes op de bakplaat in de oven hadden geschoven, drong het tot ons door dat het wel erg lang duurde dit keer. We hadden wel eens gekeken bij mijn moeder hoe die dat deed. Er ging hier iets niet goed. Daarom openden we de oven en trokken de bakplaat eruit. Alle koekjes waren redelijk verbrand. Maar mijn vriend en ik keken elkaar verbaasd aan want we roken precies diezelfde lucht als na die ontplofte elco.

We hebben al die koekjes opgegeten zonder ziek te worden. Dat was eigenlijk een wonder, beseften we later. Maar onze jongensmagen verwerkten ook probleemloos gestolen zure appels bij een boer een eind verderop of rabarber, peultjes en wortels uit de tuin achter het huis. Later hebben we mijn moeder toch maar verteld wat we hadden gedaan vooral omdat die geuren zo sterk op elkaar leken. Ze had er geen verklaring voor. De verbrande koekjes zijn tot de familiefolklore gaan behoren. Van nog een experiment met een andere elco hebben we wijselijk afgezien hoewel onze handen jeukten.

Cor Snijders.

« Terug naar overzicht

Reacties op dit blog

Gea

Gea zegt:
Leuk, Cor! Ook wij aten vroeger van alles wat we op het land vonden, rijp of niet...Het was ook spannend om een biet of kersen te stelen. Ik kan er nog met genoegen op terugkijken.
Groetjes.
Anna Koudys

Anna Koudys zegt:
Dan moet ik weer denken aan de periode in Bergen op Zoom. Dan kwamen de wagens door de straat, afgeladen met suikerbieten. Er viel wel eens wat af. Ik vond dat toen heerlijk.....
En natuurlijk dat appeltje jatten in Amsterdam, bij de groenteboer om de hoek. "Ze stonden er toch voor?" ;-)
Groetjes,
Anna.
Harry Löhr

Harry Löhr zegt:
Heerlijk blog om te lezen :)

Reageer op dit blog

Uw bericht mag nog tekens bevatten