KookJij

OH FCK

Datum: 11 september 2016 Categorie: Column Reacties: 4

‘Waarom zie ik een groen aanrecht’, vroeg de Liefste.
Hij keek argwanend naar de zee van avocado’s, sperziebonen, courgettes en andere groene ellende.
‘Nouhou, ik ga gezonder koken’, zei ik.
‘En deze cavia-korrels…?’
‘Dat is quinoa. En dit zijn kikkererwten.’
‘Ehnn… wie gaat dit eten…?’
Zucht… ik voorzag alweer een gedolven onderspit.

Hij begon ineens te kraaien van de pret.
‘Gaat dit net zo eindigen als met die doperwten..?’
Wéér die doperwten.
‘Haah! Ik zal alvast de patat bestellen!’
#$%^&.
Maar ik zet stug door.

Ik stort me op de humus en avocadosaus. Ik snij, kook, kruid en prak er op los en neem de staafmixer om de boel tot moes te malen.
Ik lik het uiteinde van de staafmixer af en….

... eh… even een klein intermezzo.

Soms zijn er van die Ok Fck! momenten.

Zoals bijvoorbeeld.
In een ouwe vesting achteruit lopen, niet wetende dat er achter je een gat van 20 meter in de grond zit. (gelukkig zei iemand heel hard Stop!)
Of met je auto ’s nachts in een weiland rijden, en niet zien, dat je ‘m keurig in het kroos gaat parkeren (dat was ik niet, maar hij is zeer vermeldenswaardig).
Met je huissleutel in je handen een vuilniszak in de container kiepen (toen ik hem uit de container probeerde te vissen, staken alleen nog mijn benen uit de opening…).
Of met je kleine baby-broertje in je armen op 6 hoog over het balkon hangen, om te kijken wat er beneden allemaal gebeurt.
Dit laatste heeft niemand mij nagedaan, behalve Michael Jackson.

En zo je moet ook geen staafmixer af willen likken, terwijl de stekker in het stopcontact zit, je vinger op de Aan-knop hangt en je met je tong tegen het mesje zit.
Een serieus Oh Fck moment.

Een honderdste van een seconde, voordat ik mijn tong aan flarden zou draaien, drong het tot me door en liet van schrik de staafmixer vallen.
Ik was me een ongeluk geschrokken en mijn handen trilden zo erg, dat ik de eerste uren nog geen slablad op tafel zou kunnen brengen.

De Liefste kreeg zijn zin.
Ik heb de Patat-pusher gebeld en een berg patat, frikadellen en kroketten laten komen.
Toen hij vroeg, waar dat feestmaal ineens vandaag kwam, heb ik m’n mond gehouden.
Ik heb al een Doperwten-syndroom. Ik hoefde er niet ook nog eens een Verloren-Tong-syndroom bij

Hij was allang blij en peuzelde er op los.
Het enige wat hij vroeg, toen ik niets zei, was: “Wat ben je stil… Ben je je tong verloren…?’

 https://allemaalvandiedingen.tumblr.com/

 

Karin de Groot

« Terug naar overzicht

Reacties op dit blog

Tanja Hermens

Tanja Hermens zegt:
Dat is echt een naar moment! Maar gelukkig liep het goed af! Wat heb je met al dat gezonde eten gedaan?
karin

karin zegt:
Ik heb het gerecht, wat op de foto staat, gemaakt voor de volgende dag.
De Liefste vroeg laatst nog om 'die cavia-korrels'. Hij krijgt ze morgen...
Trouwens, als er avocado-saus over zit, is ie zo om.
Anna Koudys

Anna Koudys zegt:
Wat zou dát een bende gegeven hebben, zeg! Had je je stukjes tong kunnen opschrapen, gatsie....
Nou maak je mij toch wel héél nieuwsgierig naar het Doperwten-syndroom.... ;-)
Heerlijk stukje weer, Karin!
Harry Löhr

Harry Löhr zegt:
Wat een heerlijk stuk om te lezen zeg!

Reageer op dit blog

Uw bericht mag nog tekens bevatten