Jarig

‘Wat wil je eten?’ vroeg mijn moeder als ik jarig was. ‘Roze vla!’ riep mijn broertje enthousiast. ‘Ik vroeg het niet aan jou,’ berispte mijn moeder hem. ‘Caramelvla,’ gaf ik nadenkend antwoord. ‘Bahhhh...’ zei mijn broertje. ‘Caramelvla....’ ‘En wat nog meer?’ vroeg mijn moeder. Ik overzag de einzeloze zee aan lekker eten waaruit ik een keus had? Hete bliksem? Sla? Rijst met krenten? Rabarber? Worteltjes! Maar dan wist ik het: hachee! ‘Hmmm,’ deed mijn moeder nadenkend. ‘Dat is wel een goeie.’ En meteen ging ze kijken of ze alles voor hachee wel had. ‘Ajakkes!’ riep mijn broer vol walging. ‘Dat je dat toch lekker kunt vinden!’ En daarna gaf hij een opsomming van bezwaren die ik hier niet durf neer te schrijven, anders eet u vast vanavond niet meer. Of, niet meer zo lekker.

Mijn broer kon nogal plastisch zijn. Hij heeft het een keer klaargespeeld zo te knoeien met iets wat hij niet lekker vond dat... Oh nee, ik zou het er niet over hebben...

Afijn, er kwam dus hachee, mijn broer at amper, dus ik heb ongeveer twee keer zoveel gegeten als anders. Dat is dan ook weer niet goed, maar dat mag een keer, omdat je jarig bent. Dan word je toch al schandalig verwend.

En mijn broer? Die moest nog maanden wachten voordat hij aan de beurt was, en ondanks het feit dat we best goed met elkaar konden opschieten, wist ik dat hij zou broeden op iets te eten wat IK niet lekker zou vinden. Dat zou niet makkelijk zijn, ik lustte alles!

Cor Snijders.

« Terug naar overzicht