Cappuccino

Ik weet, het is meer dan tien jaar geleden. Maar soms dringen herinneringen zich op en moet je er aan geloven, net zoals deze. De bibliotheek heeft Simon Vinkenoog uitgenodigd een workshop te houden over gedichten schrijven. Nu ben ik meer van de verhalen, maar Simon Vinkenoog! Dat laat ik me niet ontgaan.

Als ik binnenstap verwacht ik een meute die wel iets van Simon wil leren, maar er blijken slechts acht mensen geïnteresseerd te zijn. Aan tafel maakt een broos en teder ogende Simon contact met ons met veel humor en weidse gebaren. Voordat hij ons een opdracht geeft, zet hij ons zijn opvattingen over de dichtkunst uiteen en voor we het weten is hij bezig met een vurig betoog over de liefde waarbij zijn ogen vlammen, zijn handen door de lucht vliegen en zijn magere gestalte alle kanten uit beweegt. Dit is Simon Vinkenoog ten voeten uit.

We krijgen een opdracht: beeld een held uit. Iedereen gaat ijverig aan het werk. Na een kwartier mogen we voorlezen en geeft hij commentaar. Hij prijst iedereen, wijst fijntjes op details en legt uit hoe het nog beter kan en dan is het afgelopen. We gaan koffie drinken. En dan opeens zit ik in de tot koffiekamer gebombardeerde ruimte aan tafel naast Simon! Hoe is het mogelijk!

Met kloppend hart bied ik hem een cappuccino aan die hij grijnzend accepteert. Zenuwachtig stel ik hem de stomste vragen die ik kan bedenken: hoe word je dichter, waar haal je je inspiratie vandaan? Hij geeft geduldig de stomste antwoorden. Als de cappuccino al lang voor hem staat, leidt de vraag van een ander aan tafel opnieuw naar het onderwerp liefde. Er verandert iets in Simon, het dwingt stilte af rondom de tafel. Zijn handen fladderen omhoog als nerveuze vogels. Hij zegt iets, benadrukt en verheft zijn stem en betuigt in de minuten daarna in een onnavolgbare Vinkensiaanse tirade zijn ode aan de liefde die de basis is voor alles wat bestaat.

De cappuccino wordt koud. En dan opeens valt hij stil, knikt, staat op en moet naar het toilet.We hebben hem niet meer teruggezien. De cappuccino bleef onaangeroerd. De overweldigende indruk die hij maakte raasde nog dagen door mijn hoofd.

Cor Snijders

« Terug naar overzicht